16η συνέχεια

-Δεν μπορώ Κα Λενιώ μου να  ίσως να σας εξηγήσω  πως εκείνη τη στιγμή τον ένοιωσα σαν το μόνο άνθρωπο που θα με καταλάβαινε.. Έσφιξα τα χέρια μου ολόγυρα του και σκούπισα τα δάκρυα μου στο μεταξωτό κουστούμι του.. Με κράτησε σφιχτά και ήταν λες και βρήκα την ασφάλεια της οικογένειας μου. Μη με ρωτάς..δεν έχω καν εξήγηση για το δέσιμο μου το ξαφνικό μαζί του. Πολλές φορές μετά αναρωτιόμουν τον επόμενο χρόνο που έκανα λάθος, τι παρεξήγησα μέσα μου και τι επίσης «έπρεπε» να ξεχωρίσω και δεν το έκανα..

Δεν με ρώτησε καν το λόγο που έκλαιγα, απλά σιωπή κατανόησης και τρυφερότητας γύρω μου. Δεν ήθελα τίποτα περισσότερο..απλά..αυτό!

Με απομάκρυνε από το μα, ξερόβηξε και έσιαξε με το δάχτυλο του το τσουλούφι που έπεσε στο πρόσωπο μου.

-Ψηλά το κεφάλι μικρή, δεν δείχνουμε ποτέ όσα αισθανόμαστε. Χαμογελάμε και αντιμετωπίζουμε τα δύσκολα σαν κάτι το συνηθισμένο και απλό για μας. Μέσα μας τα βάζουμε σε σειρά και προετοιμαζόμαστε μόνο για επικράτηση και νίκη..σε όλα..να αισθάνεσαι μέσα σου πάντα την υπεροχή του νικητή. Έλα..κατέβα και κέρδισε τους όλους..έτσι απλά..μόνο με το να αισθάνεσαι νικητής.Μην αφήνεις οτιδήποτε να σε λυγίζει..οτιδήποτε..ακούς;

- Με έκανε να το νιώσω ξέρεις αυτό το "μάθημα" επιβίωσης ..μου έβγαλε από μέσα μου όλο το πείσμα να γίνω δυνατή και ξύπνησε πάλι την παιδιάστικη διάθεση να διασκεδάσω εκείνη τη νύχτα και..το έκανα.

Κατέβηκα κάτω ακολουθώντας το δάχτυλο του που μου έδειξε τη πόρτα και το χαμόγελο του που ήταν μία γοητευτική κοροϊδευτική λίγο κίνηση στο πρόσωπο του. Μίλησα με όλους , δέχθηκα το φλερτ των νεαρών , αδιαφόρησα για το ζηλιάρικο βλέμμα της φίλης των και φέρθηκα με ευγένεια σε όποιον μου σύστηνε η θεία μου. Κάπου μέσα σε εκείνο το σαλόνι ήξερα..ένιωθα ότι το βλέμμα του μου έλεγε "μπράβο'..

Από εκείνη τη βραδιά και μετά όλα άλλαξαν στο σπίτι ξέρεις. Ήταν λες και έγινα κάτι το άλλο και ο.. Αντώνης έγινε ο σύμμαχός μου .. ο κρυφός, όπως μου είπε με συνωμοτικό ψίθυρο. 

Άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μόρφωση μου, με φόρτωσε με εξωσχολικές ασχολίες, γυμναστήριο πολυτελείας, μαθήματα χορού, μαθήματα υπολογιστή.  Ερχόταν πολλές φορές και με έπαιρνε από το σχολείο χωρίς να με ειδοποιήσει από το σπίτι  πηγαίνοντας με βόλτες με το αυτοκίνητο του.

Με κερνούσε το αγαπημένο μου παγωτό σε ένα υπέροχο μπιστρό στη Πλάκα και με άφηνε να μιλάω ώρες ατελείωτες για όσα με απασχολούσαν. Άρχισα να ..ανοίγομαι, βρήκα κάποιον να ενδιαφέρεται για μένα αληθινά. Με πήγε για πρώτη φορά σε έκθεση ζωγραφικής εξηγώντας μου τους πίνακες και την αξία τους σαν επένδυση. Μας συνόδεψε  στο Μουσείο μαζί με τη μικρή Έλενα μία Κυριακή και μετά μας "κέρασε" όπως είπε μία διασκέδαση στο Λούνα Πάρκ για τις ..μικρές! Θυμάμαι σαν όνειρο εκείνο το  βράδυ που η θεία μου είχε πονοκέφαλο και δεν ήθελε να τον ακολουθήσει σε μία εκδήλωση και μου ζήτησε να τον συνοδέψω εγώ στη Λυρική σε μία συναυλία.. Τι βραδιά..τι εμπειρία..

Μου άνοιξε ορίζοντες Λενιώ μου, μου έδειξε πράγματα που δεν φαντάστηκα ποτέ. Δεν θέλω να δικαιολογήσω κάτι μα..τα 1 μου χρόνια νομίζω τα δικαιολογούν όλα. 

Γνώρισα μαζί του ότι με ρομαντική διάθεση χάζευα στη τηλεόραση  ξέρεις. Μου άνοιγε τη πόρτα να περάσω, μου τραβούσε το κάθισμα να καθίσω, μου ψώνιζε ρούχα και δωράκια..Το πρώτο μου τάμπλετ, το πρώτο μου I –PHON..τη πρώτη μου επίσκεψη σε σκάφος μια Κυριακή με την οικογένεια όλη βέβαια..

Θα αναρωτιέσαι τη στάση της θείας μου για αυτήν την αλλαγή..μα νομίζω ότι ούτε καν τη πρόσεξε γιατί ο Αντώνης φρόντιζε όπως κατάλαβα μετά να είναι μπροστά της σχεδόν ..ενοχλημένος που ασχολιόταν με την ανεψιά της.

Έπιανα τον εαυτό μου να τον σκέπτεται στο σχολείο κοιτώντας από το ανοιχτό παράθυρο το κήπο, να γράφω το όνομα του στις άδειες κόλλες , να ψάχνω τη ματιά του στο σπίτι όταν ήμασταν στο ίδιο χώρο..

Ξέρω..ξέρω..ήταν απαίσιο, ήταν φοβερό μα έγινε ο..ήρωας μου, ο τέλειος άνθρωπος στη ζωή μου που ξάφνου απέκτησε ενδιαφέρον. Ανατρίχιαζα όταν με άγγιζε, χτυπούσε η καρδιά μου στη σκέψη του και μέσα μου ανάκατα συναισθήματα για το τι πραγματικά ήταν για μένα. ..Τον ένοιωθα σαν..σαν..φίλο, πατέρα.. πρώτο καρδιοχτύπημα;..ντρέπομαι.. ντρέπομαι..έφταιξα;..είμαι ένοχη;..κάπου έκανα το λάθος να μη καταλάβω ότι τα αισθήματα του για μένα και το ενδιαφέρον του μπορεί να ήταν ..ίσως..αληθινό όμως ..ήταν λάθος..ήταν αρρωστημένο από μέρους του.

Μπορεί να ξεγελαστεί ένα κορίτσι 17 ετών; Μπορεί να ..ερωτευτεί ένα μεγάλο άνθρωπο; Θυμάμαι τις συμμαθήτριες μου που ήταν ερωτοχτυπημένες με το καθηγητή της μουσικής και τα παιχνίδια τους για να του τραβήξουν τα ενδιαφέρον..Τον ερωτεύτηκα..μάλλον κάτι τέτοιο ήταν..και του το έδειχνα με αθωότητα σε κάθε μου ματιά.

Άρχισα να μισώ τη θεία μου που τον είχε δίπλα της και ήταν δικός της..έκλαιγα τις νύχτες στο κρεβάτι μου και έδιωχνα τη θλιμμένη μορφή της μητέρας μου στα ένοχα όνειρα μου.. μέχρι..μέχρι..

Ήταν τα γενέθλια μου..έγινα 18..και έλαμπα γύρω μου από διάθεση να κατακτήσω τα πάντα..θα ήμουν ελεύθερη ..ελεύθερη..

Η Σοφία από δύο μέρες πριν ετοίμαζε τη μικρή γιορτή που θα μου έκαναν και που της ζήτησε ο Αντώνης και η θεία μου. Κάποια στιγμή μπήκε η θεία μου στο δωμάτιο μου, εξέτασε ολόγυρα με μία ματιά και κάθισε στη καρέκλα μου στο γραφείο.

- Ελπίδα αύριο γίνεσαι 18.. εδώ τελειώνει η επίσημη υποχρέωση που έχουμε απέναντι σου και έρχεται το σπίτι των γονιών σου στη κυριότητα σου. Ελπίζω να μην είχες κάποιο παράπονο από εμένα και τον άνδρα μου, σε μεγαλώσαμε σαν δικό μας παιδί και κάτι παραπάνω νομίζω από ότι οφείλουμε.

- Ευχαριστώ θεία μου και βέβαια το αναγνωρίζω και ελπίζω να μη σας δυσκόλεψα.

Με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα που πάντα με έκανε να νοιώθω ξένη..πάντα ψυχρό και αδιάφορο , ποτέ δεν με αγκάλιασε ξέρεις Λενιώ μου..

-  Είναι αλήθεια αυτό αν και περίμενα τα δύσκολα από σένα  με τους γονείς που είχες. Ο αδελφός μου πάντα ήταν ατίθασος , πεισματάρης και εγωιστής..πίκρανε τους γονείς μας με τις επιλογές του .Τέλος πάντων πρέπει να σκεφτείς πλέον το μέλλον σου, έχεις ένα ποσό στη τράπεζα από την ενοικίαση του διαμερίσματος  που σου άφησαν.Μη νομίζεις ότι είναι κάτι σπουδαίο αν το θυμάσαι..μία τρύπα ήταν και είναι..,Μα μπορείς να μείνεις σ' αυτό όποτε θελήσεις.

Πάγωσα με αυτό που μου είπε..σκέφτηκα για πρώτη φορά ότι της ήμουν..ανεπιθύμητη..ότι περίμενε να έρθει αυτή η μέρα.

-Δεν σε διώχνουμε ..προς Θεού , διόρθωσε τα λόγια της ίσως καταλαβαίνοντας το πάγωμα μου από αυτά. Με τις σχέσεις που έχουμε μπορείς να φύγεις στο εξωτερικό σε κάποιο κολέγιο εσωτερική ..ή σε οικοτροφείο..για μία ανώτερη μόρφωση και για να μπορείς να φτιάξεις μόνη σου τη ζωή σου. Υπάρχουν υποτροφίες, ίσως αν βοηθήσουμε κι εμείς οικονομικά αν χρειαστεί συμπλήρωμα στα χρήματα σου..

Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις βήματα πλέον μόνη σου..να μεγαλώσεις..

-Τι είναι αυτά που της λες Κατερίνα..είσαι με τα καλά σου;

Η φωνή του Αντώνη και η μεγαλόσωμη φιγούρα του στη πόρτα σκέπασε τα πάντα στο χώρο..συναισθήματα, λόγια, μυστικές σκέψεις..φόβους..εμένα ολόκληρη..Εκείνος..ο δικός μου ήρωας..η ασφάλεια μου απέναντι όλων..

(συνεχίζεται)